Onze rustweken zijn vervloekt

Gepubliceerd op 23 maart 2020 om 16:36

Why, oh, why?!

Ik ga het nog echt moeten geloven dat onze 'rustweken' vervloekt zijn. Een rustweek mag je echt letterlijk nemen, tijdens een rustweek moeten we NIET naar Leuven (ook niet voor bloednames). Het is dus echt een weekje Q-time met het gezin waar we Lewis niet weg moeten doen, waar wij geen 2 dagen kwijt zijn aan ons tripjes naar Leuven en waar Mace zich goed voelt. Dat wij daar telkens naar uitkijken en naar toe leven moet ik jullie niet uitleggen. Even op adem komen... 

Allée... dat is toch telkens het plan... Tijdens de eerste week rust gebeurde het onvoorspelbare en lag Mace onvoorzien diezelfde avond nog op de operatietafel. Alweer ging onze rollercoaster supersnel naar beneden en leken we even de ravijn in te vallen maar,thank God, reageerde ze in Leuven super alert en snel waardoor Mace zich direct beter voelde nadien. 

Onze tweede week rust ging vorige week van start.. samen met de Quarantaine dus... Ik voelde de bui wel al hangen zoals jullie konden lezen in mijn blogje over het coronavirus: (https://momeline.jouwweb.nl/momlife/409030_corona-madness

 

De Quarantaine zorgt dan wel voor rust en Qtime met het gezin maar het zorgt ook voor frustratie, minder afleiding door vrienden en familie, de angst voor het virus, heel veel vragen,... 

De rit naar Leuven 

Vandaag rij ik voor het eerst alleen met Mace naar Leuven want ja... de Quarantaine zorgt er ook voor dat #TeamMace voor het moet opsplitsen. Natuurlijk supporteren papa en Lewis van thuis uit mee. 

Mijn eerste ritje alleen naar Gasthuisberg en ik krijg het gevoel alsof ik iets illegaal aan het doen ben. Uiteraard niet waar, maar het is zo rustig op de baan! Ik trotseer de Antwerpse en Brusselse ring tijdens de "spits" en kan de auto's die ik passeer op mijn 2 handen tellen. Niet te geloven... Eens aangekomen op de parking slaagt dan weer de keuzestress toe. Zoveel lege parkeerplaatsen! Never seen before! (We kunnen er maar beter eens mee lachen hè..) 

Je komt het gebouw niet zomaar meer binnen. De Corona-maatregelen zijn direct duidelijk. Linten dwingen je de richting uit van de balie waar je door een ander lint dan weer 2 meter van de baliemedewerkster wordt weggehouden. Zeker veilig voor de medewerkers maar niet zo fijn als je "ik kom voor de chemo van mijn zoon" moet roepen door de ruimte. Ze knikt onmiddelijk en wijst me door naar de wachtzaal. 2 heren van de security openen het lint voor mij en Mace van zodra de baliemedewerkster de toestemming geeft. 

In de wachtzaal om ons in te schrijven lijkt het dan weer of ze een stoelendans aan het houden zijn. Er staan stoelen maar allemaal 1,5 meter uit elkaar, beetje kriskras. Het gaat er wel extreem vlot! Op minder dan 10 minuten sta ik in de lift onderweg naar oncologie. 

Er hangt algemeen een raar sfeertje. Overal waar je kijkt zie je "Corona-richtlijnen" op een herkenbaar rood/paars papiertje. Als je een rij stoelen ziet is er telkens een stoel afgeplakt zodat je niet naast elkaar kan gaan zitten. De restaurants en take-outs zijn allemaal gesloten. In de anders O-zo drukke wandelgangen loop ik nu praktisch alleen. 

Naar de A-afdeling

Op oncologie is het druk dus we mogen gaan logeren op de A-afdeling. De B-afdeling (gastro) is zelfs helemaal afgesloten zodat ze die verpleegsters op andere plaatsen, waar nodig,kunnen benutten. De verpleegster die ons ontvangt en tot half 3 verzorgt stond gisteren op spoed. Ze neemt voor de zekerheid haar maatregelen en behandeld ons alsof we in afzondering liggen (Mondmasker/schort/handschoenen). Ze laat duidelijk blijken dat ze nog helemaal onder de indruk is van haar ervaring op spoed. "We moeten ons daar aankleden als marsmannetjes!". Ze mocht de kindjes verzorgen en tot nu toe hebben ze hier geen Covid 19-positief geteste kindjes gehad. 

De dokter staat redelijk direct in onze kamer. Ik uit mijn bezorgdheid/bedenkingen ivm Mace zijn oogjes en vraag haar of de oorzaak niet eerder ligt bij de tumor ipv bij zijn ogen. Ze gaat het bespreken met de prof en nog geen halfuur later staat ze samen met de prof in mijn kamer. Ze stellen me wel gerust. Het kan zelfs zijn dat de vincristine (chemo) tijdelijk zorgt voor last met de oogzenuw. Uiteraard kan het ook wel iets te maken hebben met de tumor maar dan zouden ze verwachten dat Mace veel begint over te geven en af te vallen maar dat is helemaal niet het geval momenteel. 

Dan stel ik de grote "Corona-vraag". Ook dan kan ze me gerust stellen dat er geen ernstige gevallen bekend zijn van Corona en kindjes die chemo krijgen. Ze staan in rechtstreeks contact met een ziekenhuis uit Milaan en dat is toch wel 1 van de regio's die het momenteel zwaar te verduren krijgt. Ze geeft wel expliciet de raad om de Belgische maatregelen en richtlijnen op te volgen ipv de Nederlandse. Wij blijven dus in ons kot!

We krijgen verder ook documenten waarmee we de toestemming krijgen om de Belgische grens over te steken voor medische redenen en we moeten volgende week en de week erna maar 1 x naar de dagzaal komen voor bloedcontrole ipv 2 x. Ik ben al opgelucht dat ze hem hier opvolgen en niet in een regionaal ziekenhuis.

Prinses harte

De psychologe komt ons verrassen met een cadeautje dat op de dienst is aangekomen voor Mace vanuit VZW "prinses harte". 

Mace is direct helemaal fan van het popje dat erin zit en ik kan alleen maar zeggen "wauw! Bedankt!". Zo geweldig dat er van dit soort initiatieven bestaan. Van ouders voor ouders, want de oprichters, de ouders van prinses harte stonden ooit in hetzelfde straatje als wij nu. 

Drup.. drup..

Ergens rond 16u is de chemo uiteindelijk tot bij ons geraakt. Heeft toch weer even geduurd als je bedenkt dat wij om 9u30 binnen kwamen vanmorgen. Opzich niet erg, of we nu hier tussen 4 muren zitten of thuis...

Als we even rekenen hoelang de chemo's en spoelingen moeten inlopen verwacht ik morgen tegen het avondeten thuis aan te komen.

Hopelijk geraak ik zonder problemen de Nederlandse grens over want ondertussen staan er overal hekken / blokken & zelfs containers. Het begint echt op cordon te lijken in Putte. 

Reactie plaatsen

Reacties

Linda Van der Vloet
5 jaar geleden

Hallo kleine Mace, broer, mama en papa
Dikke pluim voor jullie in deze toch wel extra moeilijke tijd. Jullie blijven positief en ik in zie zelfs een lachje, mama 😍echt knap. Wij blijven duimen voor Mace. Dikke knuffel 🧸

Linda
5 jaar geleden

Dikke pluim voor jullie hele gezinnetje. Dikke knuffel

chris
5 jaar geleden

nog heel moed een dikke knuf en hopelijk een weekje rust als ook voor Mace veel liefs

Mieke Vanhove
5 jaar geleden

Ik wens jullie veel sterkte in deze moeilijke tijd. Hopelijk moeten jullie niet te dikwijls naar Leuven.
Dikke knuffel voor jullie allemaal.
Mieke