Intense revalidatie: week 5

Donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag - allemaal daagjes die wij thuis mogen doorbrengen! Heerlijk! Quality-time, en dat was wel broodnodig. Iedereen begint het wat te voelen. 

Op donderdag maken de jongens een fietstochtje. Het is eigenlijk een puur praktisch tochtje om de fietsen over te brengen van ons huis in Putte, naar ons nieuwe huis in Kalmthout. Maar dat doet er voor hen niet toe. Ze genieten zienderogen. 

Vrijdag brengen we door in eigen tuin. Even genieten van de zon en elkaar. Na de middag heeft Mace een uurtje kine om zijn spiertjes los te maken.  'S avonds besluiten we last minute om op restaurant te gaan met het gezin van Mace zijn peter. "NONKEL KEVINNNNNNNNN!!!", buldert hij over het terras. Iedereen weet in no time dat Nonkel Kevin erbij is, haha. Small reminder dat spontane plannen vaak de leukste zijn! 

Pakawi-park staat zaterdag op de planning met Metie en Nonkel Andy. Topdagje. De zon is aanwezig en het is de allereerste keer dat we dat park bezoeken. Sowieso fijn om tijd te spenderen met de petekindjes. (Ik ben meter van hun jongste dochtertje en Katrien is Mace zijn meter.) 

Zondag is Lewis-mama-dag, want wij gaan naar de drie biggetjes in de stadschouwburg kijken! Deze K3-musical is jeugdsentiment voor mij, en dat is zo fijn om dat nu met Lewis te kunnen delen. We laden beide onze batterijtjes op. Heerlijk om even samen te zijn. 

Maandag

We moeten onze draai hier echt even terug vinden. Alle bekende gezichten zijn weg.

Aan het begin van de dag is de gang ook écht gewoon heel erg leeg. Mace moet eraan wennen... Geen vriendjes meer om rolstoelrace'jes mee te doen, geen 'goeiemorgen'-rondje aan de start van de dag, niet gezellig samen lunchen in de eetzaal,... De komende 2 weken start er geen nieuw revalidatie-groepje, waardoor het een continue komen en gaan van kinderen is op de gang. Ik hoop dat hij hier snel terug een speelkameraadje heeft. Dat is echt een wereld van verschil voor hem. Mace is super sociaal en heeft echt nood aan interactie. 

Twee kindjes die hier voor compleet iets anders zijn (herstel na een gebroken been & verwijderen van een bottumor) vinden snel hun weg naar Mace. We hadden de voorbij weken ook al contact met hen en nu zijn dat plots de enige bekende gezichten. Dat ze wat ouder zijn trekt Mace zich helemaal niks van aan. 

Verder zoekt hij nu en dan aandacht bij de verpleging. Die zijn hier natuurlijk ook nog. Mace mag eens op medicatieronde met hen, weet een koekje af te luizen en mag eens achter de bureau zitten. Zo fier als een gieter natuurlijk! Fier op jou... Jij vindt toch altijd wel een manier om goedgezind te blijven hé. 

Dinsdag

Dinsdag is een moeilijke dag. Ik krijg dan ook na de middag de psycholoog en kinderarts over de vloer. Ze willen even aftoetsen hoe ik de situatie aanvoel, want tijdens de therapieën gaat het ook moeilijker. In de voormiddag valt het allemaal nog wel mee en kunnen ze hem erdoor praten, maar in de namiddag is het lastiger. De vermoeidheid slaat toe hé. Fijn dat ze mee zijn grenzen bewaken. "We zitten straks samen met het hele team, maar weet dat het kan zijn dat wij beslissen om ermee op te houden. We willen zijn vertrouwen behouden en er vooral voor zorgen dat hij graag naar het ziekenhuis blijft komen." Ik kan niet anders dan daar akkoord mee gaan! Dat is zo belangrijk. 

Na de therapie sluiten wij de dag samen af in de speelzaal. Zijn favoriete plekje van 't hele ziekenhuis. Weer een dag voorbij... Check!

Woensdag

De helft van de week. hèhè. 

Vandaag hebben we er zin in, want we krijgen deze middag bezoek. Het zijn dit soort momentjes dat ons door zo'n 5-dagen week sleuren. Mace verteld in de voormiddag aan iedereen dat zijn peter op bezoek komt. Tegen de lunch is hij dan ook érg ongeduldig: 'wanneer zijn ze er??' x 10101010... en dat is niet eens overdreven. 

Hij is dan ook de rest van de dag helemaal in zijn element. King of the building. Ook wanneer hij terug moet vertrekken richting therapie, vertrekt hij zonder problemen. Tijd voor het 'catwalk'-moment. 

De evaluatie is super positief! Hij doet het zo goed. Ze moeten hem momenteel indijken, want hij zou liever lopen dan stappen. En laat dat laatste nu net niet zo'n goed idee zijn voor zijn stappatroon. Maar hij doet het dus goed! Ze hebben unaniem beslist om ons vrijdag voor de laatste keer uit te wuiven. Ze willen ermee ophouden in schoonheid, op een moment dat het onderste nog niet uit de kan gehaald is, en dat lijkt mij inderdaad het allerbeste. Je voelt aan alles dat het op geraakt. Vanaf vrijdag zijn wij dus terug thuis en zit dit avontuur erop. 5 weken ziekenhuis - we did it! Desalniettemin gaat het revalideren gewoon verder. Vanaf dinsdag gaat hij 5 x per week een uur naar de kine thuis. Er zal dus nog stevig gewerkt worden, maar nergens beter dan thuis. Het gevoel gaat heel erg anders zijn. Ik ben zo blij dat het er bijna op zit! 

We vieren dit nieuws met een cornetto uit het winkeltje beneden! Yummmyyyy!

Donderdag

Plots is donderdag onze voorlaatste dag!

Amai, wat kijk ik uit naar thuis zijn! We kunnen plots écht aftellen. Terug naar het gewone leven.

Vandaag en morgen moet Mace om 8u al klaarstaan om met de ergotherapeuten naar de douche/bad te gaan. Ze bekijken zo wat hij zelf kan, waar hij hulp bij nodig heeft en waarmee ze hem kunnen helpen (qua tips of hulpmiddelen). Ideale moment natuurlijk nu we hier toch zijn. De dag begint dus iets vroeger, maar hij heeft er zin in. Hij weet dat hij nu écht kan aftellen om naar huis te gaan en dat scheelt.

's avonds organiseer ik een mini-feestje voor onszelf en nog twee andere kinderen die morgen naar huis mogen. Small wins moeten gevierd worden, en dat geef ik graag van jongsafaan mee. We dansen de polonaise, doen een stoelendans en snoepen lekkers. Topavond! 

Vrijdag

Onwezenlijk... Het is vandaag officieel de laatste dag van onze revalidatie. Hierna gaan we thuis verder. De dag vult zich vooral met praktische zaken. Voorschriften, vervolgafspraken,...

Mace deelt nog cadeautjes uit aan de therapeuten die mee knokten voor het resultaat dat er absoluut mag zijn.

He did it. Again. SuperMace!